درنای امید، تنهاترین بازمانده از پادشاهان سفر
قصه درنای امید
سال‌ها است که با شروع پاییز، دوستداران طبیعت و پرنده‌نگران، چشم به راه دیدن «امید» در آسمان ایران هستند. درنای امید امسال هم بدون جفت خود «آرزو»، برای چهاردهمین سال به ایران آمد. زیستگاه تابستانی و محل زادآوری تک درنای سپید، صحراهای سیبری است و زمستان‌ها را در آبگیرها و تالاب‌های شمال ایران می‌گذراند. درنای سیبری هر سال هزاران کیلومتر را بین زیستگاه تابستانی و زمستانی خود پرواز می‌کند تا نمادی از امید و استقامت باشد. امسال هم در تاریخ ۵ آبان ۱۴۰۱، پس از پشت سر گذاشتن ۵ هزار کیلومتر، در تالاب فریدون‌کنار مازندران فرود آمد تا امید را در دل دوستداران طبیعت و طرفداران محیط زیست، زنده کند.
امید مسیر سفرش را از سیبری به سمت روسیه آغاز می‌کند. سپس توقفی کوتاه در ولگای روسیه دارد و بعد از عبور از قزاقستان و آذربایجان، از غرب دریای مازندران وارد ایران می‌شود تا در تالاب‌های فریدون‌کنار، ازباران و سرخرود حدود چهار ماه مهمان ایران باشد.
این روزها کمتر کسی است که داستان «امید و آرزو»، درناهای سیبری را نشنیده باشد. به سال ۸۶ برگردیم؛ زمانی که سه درنای سپید گله غربی سیبری مهمان تالاب‌های شمالی ایران شدند. متاسفانه در همان سال بود که یکی از آن‌ها شکار شد. سال ۸۷، دو درنای باقی‌مانده از گروه درناهای ورودی به ایران که یک جفت پرنده نر و ماده بودند، به تالاب فریدون‌کنار آمدند. شوربختانه در همان سال جفت ماده جان خود را از دست داد که عده زیادی بر این باورند او نیز شکار شده است. بعد از این اتفاق تلخ، جفت نر تنها ماند.
پرندگان درنا تک همسری هستند و در صورتی که جفت خود را از دست بدهند، با درنای دیگری جفت نمی‌شوند. سال ۸۸ دوستداران درنای سیبری چشم به راه او ماندند؛ تا جایی که امیدها برای دیدن دوباره امید در آسمان ایران، ناامید شد. در سال ۱۳۹۹ اما، درنای نر با طی مسافت چند هزار کیلومتری وارد ایران شد و تنهاترین بازمانده درناهای غربی سیبری در این مسیر پروازی شد. طی سال‌هایی که گذشت، پرنده نر عاشق هنوز هم به یاد جفت از دست‌رفته خود، این مسیر پروازی را بدون همتایان خود پرواز می‌کند. همین موضوع باعث شد نام این جفت پرنده را «امید و آرزو» بگذارند. حالا بیش از ده سال است که ورود درنای بازمانده به ایران، امید را در دل عاشقان طبیعت و محیط زیست زنده می‌کند؛ امیدی به ساختن زندگی از نو یا یادآوری خاطره و نسلی از پرندگان مهاجر.
شوربختانه باید گفت که نسل درناهای گروه غربی سیبری بعد از «امید نادنی یوژنی» منقرض خواهد شد؛ چراکه افزودن پرنده‌های جمعیت شرقی به درنای امید، تا به حال نتیجه‌ای نداشته است.
مردم ایران و به خصوص اهالی شمالی ایران که میزبان امید هستند، علاقه زیادی به این پرنده دارند و محافظت از آن برای آن‌ها اهمیت زیادی دارد. با توجه به اهمیت و حساسیت حضور درنای سپید در فریدون‌کنار، امسال یک کانکس محیط‌بانی در حاشیه تالاب در نظر گرفته شده است تا در چهار ماهه حضور این مهمان دوست‌داشتنی در ایران، بتوان از آن نگهبانی کرد.
قصه لوگو بوکینگ
درنای سیبری... امید، آخرین بازمانده از پادشاهان سفر
طول مسیری که امید طی می‌کند، ۵ هزار کیلومتر است و در نهایت خود را به تالاب‌های شمال ایران می‌رساند و تا آخر زمستان در آنجا می‌ماند. هم اکنون افراد بسیاری در ایران و حتی دنیا سرنوشت این درنای سفید زیبا را دنبال می‌کنند و امید به ورود هر ساله او به تالاب‌های ایران دارند؛ حتی بسیاری امیدوارند که سال بعد، درنای امید با خود همراهانی دیگر به ایران بیاورد.
درنا در بسیاری از افسانه‌ها و اسطوره‌ها جایگاه بسیاری مهمی را به خود اختصاص داده است. درنا در جغرافیای وسیعی از آسیای میانه گرفته تا ژاپن سمبل وفاداری، خوشبختی، شانس، زندگی طولانی، مهاجرت، سفر طولانی و صلح است.
در ایده طراحی لوگوی دوم بوکینگ، سعی کردیم که با استفاده از خصوصیات این پرنده زیبا و در حال انقراض، پیام‌های بوکینگ را با المانی مینیمال از درنا به مخاطب القا کنیم.
